| dbo:abstract
|
- Die Ballade g-Moll op. 24 ist ein Klavierstück von Edvard Grieg in Form einer Reihe von Variationen. Grieg komponierte sie 1875 und verwendete als Thema die eigene Fassung eines norwegischen Volkslieds. (de)
- Ballade in the Form of Variations on a Norwegian Folk Song in G minor, Op. 24, is a large-scale work for piano by Edvard Grieg. It is in the form of theme and variations, the theme being the Norwegian folk song Mountain Song. A performance usually lasts around 20 minutes.
* Theme. The theme is first introduced in 34 time. It is marked andante espressivo. The theme is haunting and sad, and has much lyrical beauty.
* Variation I. The first variation marked poco meno andante, ma molto tranquillo, introduces the harmonic chord pattern in triplets.
* Variation II. The second variation branches of the first and is marked allegro agitato. The time changes to 98. This variation requires much virtuosity, having daring jumps in the left hand. The chord patterns are the same as the first variation.
* Variation III. The third variation in contrast to the preceding agitato, is a calm adagio marked molto espressivo. It is a slow movement that introduces a new melody very similar to the theme, but darker. The time changes back to 34.
* Variation IV. The fourth variation is a lively allegro capriccioso. It consists of brisk descending chromatic sixteenth notes, with chords in the left hand, still resembling the harmonic changes in the theme.
* Variation V. The fifth variation marked più lento, is unlike the entire song. It consists of huge, but slow, arpeggios followed by a variation of the theme. This variation produces an intense feeling of sorrow and loneliness.
* Variation VI. The sixth variation marked allegro scherzando, is a technically difficult variation based on jumping chords passing from hand to hand. Still the chord progressions are the same as the theme.
* Variation VII. The seventh variation is the same as the sixth, but more sustained, and instead of chords, arpeggios, but still in the same fashion of passing from hand to hand.
* Variation VIII. The eighth variation is marked lento, and is another form of the theme melody played in chords.
* Variation IX. The ninth variation is marked un poco andante, and is perhaps the most creative of the variations. It is similar to the eight, but more agitated, and doesn't have the same hypnotic flow.
* Variation X. The tenth variation starts the buildup to the climax with an un poco allegro e alla burla tempo. It is a light scherzando section. 34 changes to 128.
* Variation XI. The eleventh variation marked piu animato is a fast preparatory variation, still leading to the coda.
* Variation XII. The twelfth variation is marked meno allegro e maestoso, and is a huge grand variation of con tutta forza, with massive chords and repeats the melody heard in the third variation, only in a grand major voice. The key changes to g major, and the time from 128 to 68.
* Variation XIII. The thirteenth variation is marked allegro furioso is the final buildup to the huge climax. It consists of virtuosic arpeggiated chords, and octaves flying all over the keyboard. The time and key revert to the original G minor, and 34.
* Variation XIV. The final variation, fourteen, is a huge prestissimo. The theme is pounded in fast octave chords, and climbs up the keyboard. Ends with a low e flat octave, marked lunga with a fermata.
* Coda. The theme is finally closed, with a flashback of the first 8 measures, and closes with a G minor chord. The Ballade was one of the works played by Percy Grainger at his 1901 London debut at Steinway Hall. This was four years before he met Grieg, who was to become Grainger's greatest champion. The Norwegian composer Geirr Tveitt made an arrangement of the Ballade for orchestra, which, thought to be lost for several years, was found in the early 1990s. (en)
- 『ノルウェー民謡による変奏曲形式のバラード』（ノルウェー語:Ballade i form av variasjoner over en norsk folketone）作品24は、エドヴァルド・グリーグが作曲したピアノ曲。単に「バラード」とも呼ばれる。 (ja)
- Ballade i g-moll ('Ballade in g mineur') is een compositie van Edvard Grieg. Zoals veel van zijn werken is het geschreven voor piano solo. Grieg schreef het onder slechte omstandigheden. Zijn ouders waren net overleden, een van zijn kleine kinderen overleed, zijn relatie met zijn echtgenote Nina ging echteruit en Grieg begon aan zijn eigen kunnen te twijfelen. Let wel: tijdens het componeren van dit werk werkte hij ook aan wat later een van zijn bekendste stukken zou worden Peer Gynt (opus 23). Grieg vond het zelf een meesterwerk, maar schreef het zo virtuoos en emotioneel dat hijzelf het werk nooit publiekelijk heeft uitgevoerd. Hij heeft het werk wel voorgespeeld ter plaatse van zijn muziekuitgeverij, maar was na deze tour-de-force geheel uitgeput. De ballade is opgebouwd uit thema in ¾ maat en veertien variaties en is dan weer virtuoos technisch om vervolgens lyrisch en melodieus te zijn. Het thema voor deze ballade haalde Grieg uit Ældre og nyere norske Fjeldmelodier van Ludvig Mathias Lindeman. Het ging daarbij om het lied/gedicht En sang om den nordlandske bondestand van Kristine Aas. De inleiding bestaat uit een gelaten passage. De eerste variatie zet de melodie over in triolen in een traag poco meno Andatne, ma molto tranquillo. De tweede variatie is geschreven in de 9/8 maatsoort, verwant aan de ¾-maat. Met het tempo allegro agitato is dit een virtuoos gedeelte. De derde is weer een kalme in adagio molto espressivo; het is somberder dan het originele thema; de maatsoort is weer terug bij ¾. De vierde variatie is weer zeer snel in een allegro cappriccioso en bestaatn voornamelijk uit zestiende noten voor de rechterhand. De vijfde variatie keert terug naar een langzaam tempo piu lento voornamelijk bestaande uit een reeks arpeggio’s die een droef beeld oproepen. Variatie zes in allegro scherzando laat een overvloeien van lijnen tussen linker- en rechterhand zien/horen. De zevende is daarvan een voortzetting, in plaats van de akkoordenwisseling tussen links en rechts zijn het nu weer heen en weer gaande arpeggios. Om de pianist enigszins rust te geven is de achtste variatie in lento; variatie negen in poco andante borduurt daar verder op door. Variatie 10 is weer snel in poco allegro e alla burla; de maatsoort is 12/8. Nummer elf in piu animato doet daar een schepje boven op. Variatie 12 zou de omslag moeten zijn; het klinkt statig (meno allegro e maestoso, de maatsoort verschuift naar 6/8 en de toonsoort naar G majeur. Variatie 13 is de opbouw naar het slot met een virtuoos allegro furioso, de handen van de pianist moeten van links naar rechts en terug over de piano. Het is weer in ¾ en in mineur. Variatie 14 het sluitstuk is in prestissimo (zo snel mogelijk) en moduleert naar hogere regionen. Het coda wordt gevormd door de eerste acht maten en sluit in mineur af. (nl)
|
| rdfs:comment
|
- Die Ballade g-Moll op. 24 ist ein Klavierstück von Edvard Grieg in Form einer Reihe von Variationen. Grieg komponierte sie 1875 und verwendete als Thema die eigene Fassung eines norwegischen Volkslieds. (de)
- 『ノルウェー民謡による変奏曲形式のバラード』（ノルウェー語:Ballade i form av variasjoner over en norsk folketone）作品24は、エドヴァルド・グリーグが作曲したピアノ曲。単に「バラード」とも呼ばれる。 (ja)
- Ballade in the Form of Variations on a Norwegian Folk Song in G minor, Op. 24, is a large-scale work for piano by Edvard Grieg. It is in the form of theme and variations, the theme being the Norwegian folk song Mountain Song. A performance usually lasts around 20 minutes. The Ballade was one of the works played by Percy Grainger at his 1901 London debut at Steinway Hall. This was four years before he met Grieg, who was to become Grainger's greatest champion. (en)
- Ballade i g-moll ('Ballade in g mineur') is een compositie van Edvard Grieg. Zoals veel van zijn werken is het geschreven voor piano solo. Grieg schreef het onder slechte omstandigheden. Zijn ouders waren net overleden, een van zijn kleine kinderen overleed, zijn relatie met zijn echtgenote Nina ging echteruit en Grieg begon aan zijn eigen kunnen te twijfelen. Let wel: tijdens het componeren van dit werk werkte hij ook aan wat later een van zijn bekendste stukken zou worden Peer Gynt (opus 23). Grieg vond het zelf een meesterwerk, maar schreef het zo virtuoos en emotioneel dat hijzelf het werk nooit publiekelijk heeft uitgevoerd. Hij heeft het werk wel voorgespeeld ter plaatse van zijn muziekuitgeverij, maar was na deze tour-de-force geheel uitgeput. (nl)
|
