| dbo:abstract
|
- بلانكا فاريلا (بالإسبانية: Blanca Varela) هي كاتِبة وشاعرة بيروفية، ولدت في 10 أغسطس 1926 في ليما في بيرو، وتوفي بنفس المكان في 12 مارس 2009. (ar)
- Blanca Leonor Varela Gonzales (Lima, 10 d'agost de 1926 - 12 de març de 2009), va ser una poeta peruana, considerada com una de les veus poètiques més importants del gènere a l'Amèrica Llatina. El 1943 va entrar a la Universitat Nacional Major de San Marcos de Lima, per estudiar Lletres i Educació, i on va conèixer a Sebastián Salazar Bondy, Javier Sologuren, Jorge Eduardo Eielson i el pintor Fernando de Szyszlo, qui seria el seu espòs i amb qui va tenir dos fills. A partir de 1947, va col·laborar en la revista Las Moradas que dirigia Westphalen. El 1949, va arribar a París, on Octavio Paz la va vincular amb el cercle d'intel·lectuals llatinoamericans i espanyols radicats a França. Després va viure a Florència i després a Washington DC, ciutats on es va dedicar a fer traduccions i eventuals treballs periodístics. El 1962, torna a Lima per establir-se definitivament i quan viatja sol fer-ho principalment als Estats Units, Espanya i França. Ha estat condecorada amb la Medalla de Honor per l'Institut Nacional de Cultura del Perú. Va morir el 12 de març de 2009 a Lima, a l'edat de 82 anys. (ca)
- Blanca Leonor Varela Gonzáles (10 August 1926 – 12 March 2009) was a Peruvian poet. Daughter of writer, poet, singer and journalist Serafina Quinteras. (en)
- Blanca Varela (Lima, 1926ko abuztuaren 10a - ib., 2009ko martxoaren 12a) perutar poeta izan zen. Unibertsitatean, letretako ikasketak egiten ari zela, perutar idazle batzuk ezagutzeko aukera izan zuen: Jorge Eduardo Eielson, Sebastián Salazar Bondy, Javier Sologuren, etab. Haiekin batera "poeta puristak" -"poeta sozialak" taldetik bereizteko hala deituak taldea osatu zuen. Bestalde, César Moro, Emilio Adolfo Westphalen eta Manuel Moreno Jimeno poetek surrealismoaren tradizioa ezagutarazi zioten. 1949an Parisa joan zen, eta han bizi izan zen urteetan existentzialismoa eta gerra ondoko joera estetikoak ezagutu ahal izan zituen. Gero Mexikon bizi izan zen zenbait urtez, eta Peruko Ekonomia Kultura Funtseko zuzendari izan zen. Limako Oiga aldizkarian zinema-kritikako artikuluak idatzi zituen eta Amaru aldizkariko erredakzio-batzordeko kide izan zen. 1996an Txileko gobernuak Gabriela Mistral domina eman zion, kulturaren munduan egindako lanaren omenez. Presarik gabe idatzi baitu, hogeita hamairu urte zituela argitaratu zuen bere lehen poema-bilduma, Octavio Paz mexikar idazleak hartaratua: Este puerto existe (y otros poemas) (Portu hau existitzen da [eta beste zenbait poema]). Lehenengo haren ondoren Luz de día (1963, Eguneko argia), Valses y otras falsas confesiones (1972, Balsak eta beste zenbait aitorpen faltsu), Ejercicios materiales (1993, Ariketa materialak) eta El libro de barro (1993, Buztinezko liburua) etorri ziren. Bere poesiako gai nagusiak itsasoa, denbora eta margoa dira. Kritikariek, haren poesiaren ezaugarriak aztertzerakoan, asetzen ez duen errealitateari aurre egin nahia, egiaren bilaketa, ironia, hitz urriko poemen adierazkortasun handia, eta azken poemetako joera mistikoa aipatzen dituzte besteak beste. Varelaren lana hainbat hizkuntzatara itzulia izan da: ingelesa, alemana, italiera, portugesa, errusiera eta txekiera. Sari ugari irabazi ditu, horien artean Peruko Kulturako Institutu Nazionalaren Ohorezko Domina, Octavio Paz saria (2001), Granada Hiriko Federico García Lorca poesia-saria (2006), Reina Sofia Poesia Iberoamerikarra saria (2007). (eu)
- Blanca Leonor Varela Gonzales (Lima, 10 de agosto de 1926 - Lima, 12 de marzo de 2009) fue una poeta peruana, considerada como una de las voces poéticas más importantes del género en América Latina. (es)
- Blanca Leonor Varela Gonzáles (Lima, Peru, 10 de agosto de 1926 - 12 de março de 2009) foi uma poetisa peruana que publicou obras inscritas no Movimento Surrealista e na chamada Geração de 50 da poesia peruana. Segundo várias fontes facilmente encontráveis, Blanca Varela pode ser considerada uma das vozes mais significativas da lírica hispano-americana no século XX. (pt)
- Бла́нка Леоно́р Варе́ла Гонса́лес (исп. Blanca Leonor Varela Gonzáles; 10 августа 1926, Лима — 12 марта 2009, Лима) — перуанская поэтесса, переводчик. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- بلانكا فاريلا (بالإسبانية: Blanca Varela) هي كاتِبة وشاعرة بيروفية، ولدت في 10 أغسطس 1926 في ليما في بيرو، وتوفي بنفس المكان في 12 مارس 2009. (ar)
- Blanca Leonor Varela Gonzáles (10 August 1926 – 12 March 2009) was a Peruvian poet. Daughter of writer, poet, singer and journalist Serafina Quinteras. (en)
- Blanca Leonor Varela Gonzales (Lima, 10 de agosto de 1926 - Lima, 12 de marzo de 2009) fue una poeta peruana, considerada como una de las voces poéticas más importantes del género en América Latina. (es)
- Blanca Leonor Varela Gonzáles (Lima, Peru, 10 de agosto de 1926 - 12 de março de 2009) foi uma poetisa peruana que publicou obras inscritas no Movimento Surrealista e na chamada Geração de 50 da poesia peruana. Segundo várias fontes facilmente encontráveis, Blanca Varela pode ser considerada uma das vozes mais significativas da lírica hispano-americana no século XX. (pt)
- Бла́нка Леоно́р Варе́ла Гонса́лес (исп. Blanca Leonor Varela Gonzáles; 10 августа 1926, Лима — 12 марта 2009, Лима) — перуанская поэтесса, переводчик. (ru)
- Blanca Leonor Varela Gonzales (Lima, 10 d'agost de 1926 - 12 de març de 2009), va ser una poeta peruana, considerada com una de les veus poètiques més importants del gènere a l'Amèrica Llatina. El 1943 va entrar a la Universitat Nacional Major de San Marcos de Lima, per estudiar Lletres i Educació, i on va conèixer a Sebastián Salazar Bondy, Javier Sologuren, Jorge Eduardo Eielson i el pintor Fernando de Szyszlo, qui seria el seu espòs i amb qui va tenir dos fills. (ca)
- Blanca Varela (Lima, 1926ko abuztuaren 10a - ib., 2009ko martxoaren 12a) perutar poeta izan zen. Unibertsitatean, letretako ikasketak egiten ari zela, perutar idazle batzuk ezagutzeko aukera izan zuen: Jorge Eduardo Eielson, Sebastián Salazar Bondy, Javier Sologuren, etab. Haiekin batera "poeta puristak" -"poeta sozialak" taldetik bereizteko hala deituak taldea osatu zuen. Bestalde, César Moro, Emilio Adolfo Westphalen eta Manuel Moreno Jimeno poetek surrealismoaren tradizioa ezagutarazi zioten. 1949an Parisa joan zen, eta han bizi izan zen urteetan existentzialismoa eta gerra ondoko joera estetikoak ezagutu ahal izan zituen. Gero Mexikon bizi izan zen zenbait urtez, eta Peruko Ekonomia Kultura Funtseko zuzendari izan zen. Limako Oiga aldizkarian zinema-kritikako artikuluak idatzi zituen e (eu)
|
