| dbo:abstract
|
- La síndrome de Kessler (també coneguda com a efecte Kessler, col·lisions en cascada o ablació en cascada) és un escenari hipotètic on la densitat d'objectes en l'orbita baixa terrestre (LEO) és prou alta com per que la col·lisió entre objectes pugui causar una cascada on cada col·lisió genera brossa espacial que incrementa la possibilitat d'aquestes col·lisions. Fou proposat pel científic de la NASA Donald J. Kessler el 1978 i pot implicar que la distribució de brossa espacial pot provocar que activitats espacials i l'ús de satèl·lits en algunes òrbites determinades pugui ser impracticable durant moltes generacions. (ca)
- متلازمة كيسلر (بالإنجليزية: Kessler syndrome) وتوصف أحيانًا «بتأثير كيسلر» في علم الفلك. هي تصادمات شلالية اقترحها العالم الفلكي «دونالد كيسلر» لدى ناسا في عام 1978؛ وهي تمثيل لتصادمات متعددة بين أجزاء من أقمار صناعية متكاثرة في جو الأرض وتوجد في مدارات منخفضة بحيث ينشأ من تصادم واحد عدة تصادمات كثيرة كالشلال؛ حيث ينتج عن كل تصادم قطع نفايات عديدة تدخل بدورها في اصطدامات جديدة. فيزداد بذلك عدد النفايات في جو الأرض مما قد يشكل خطرًا على الرحلات الفضائية في المستقبل. من تبعات هذا التمثيل إذا حدث أن يقلل من نشاط الإنسان في غزو الفضاء، فطيران رواد الفضاء يصبح في خطر، كما أن وضع أقمارا صناعية في مدارات حول الأرض قد يصبح محدودا لبعض المدارات لعدة أجيال. for many generations. (ar)
- Das Kessler-Syndrom, oder auch Kessler-Effekt, ist die kaskadierende Zunahme der Zahl kleiner Objekte des Weltraummülls durch zufällige Kollisionen. Benannt ist dieses Szenario nach Donald J. Kessler. Als Astronom hatte er Fragmentationsprozesse im Asteroidengürtel statistisch modelliert und übertrug dies als NASA-Mitarbeiter auf die Objekte in Erdnähe. 1978 warnte er, dass die Raumfahrt für kommende Generationen riskanter werde. Kollisionen zwischen kleinen Objekten sind sehr unwahrscheinlich, weil sich diese meist verfehlen. Kollisionen zwischen den vergleichsweise wenigen großen Objekten sind ebenfalls unwahrscheinlich (und vermeidbar, siehe jedoch die Satellitenkollision am 10. Februar 2009). Die Zahl der kleinen Objekte nimmt also hauptsächlich durch Kollisionen mit großen Objekten zu. Dabei kann die Sprengkraft aus der kinetischen Energie des Impaktors das größere Objekt fragmentieren. Kessler empfahl, möglichst bald von der damals gängigen Praxis abzukommen, große Objekte wie Nutzlastverkleidungen, ausgebrannte Oberstufen und ausgediente Satelliten im Orbit zu belassen. Das würde die gefährliche Entwicklung verlangsamen, aber nicht verhindern. (de)
- El síndrome de Kessler o cascada de ablación es un escenario propuesto por el consultor de la NASA en el cual el volumen de basura espacial en órbita baja terrestre sería tan alto que los objetos en órbita serían impactados con frecuencia por la basura, creándose así aún más basura y un mayor riesgo de otros impactos sobre otros objetos. A medida que el número de satélites en órbita crece y los viejos satélites se acumulan, aumenta el riesgo de este escenario de colisiones en cascada de Kessler. (es)
- Kessler sindromea (edo Kessler efektua) NASAko zientzialariak 1978. urtean proposatu zuen egoera hipotetiko bat da, lurraren inguruan orbitan den tresna eta hondakin kopuruari buruzkoa. Kesslerrek honako hipotesia egin zuen: etorkizunean, gerta liteke lurraren orbita baxuko (LOB edo LEO ingelesez) zabor espazialen dentsitatea nahiko altua izatea, gune horietara gizakiak igo duen makinaria ugariaren ondorioz. Egoera horretan, orbitan diren objektuen arteko talkak hauek zatikatu eta zabor gehiago egotea lekarke, orbitan den objektu txiki kopurua biderkatuz, kontrolik gabe. Adibidez, orbitan den galdutako pieza batek, espazioko zabortzat jo daitekeenak, satelite bat jo eta zati lezake, orbitan biraka den zabor kopuru handia sortuz. Zabor kopurua handitzean, beste objektu handi bat zatikatzeko probabilitatea handitzen da. Gainera, orbitako makineria eta zabor kopurua maila kritiko batetik gora balego, erreakzio kate bat gerta liteke. Talka bakoitzak, aurri edo hondakin zatiak sortzen dituzte, talka bakoitzaren ondoren talka berriak egoteko probabilitateak handitzen dituztenak. Hori gertatuko balitz orbita zaborrez beteko litzateke oso denbora gutxian. Horrek ondorio kaltegarriak ekarriko lituzke, ezinezkoa bailitzateke egoera horretan satelite berriak martxan mantentzea, eta lurreko komunikazio sistema eta espazioaren esplorazioa biziki zailduko luke belaunaldi askotan zehar. (eu)
- The Kessler syndrome (also called the Kessler effect, collisional cascading, or ablation cascade), proposed by NASA scientist Donald J. Kessler in 1978, is a scenario in which the density of objects in low Earth orbit (LEO) due to space pollution is high enough that collisions between objects could cause a cascade in which each collision generates space debris that increases the likelihood of further collisions. In 2009 Kessler wrote that modeling results had concluded that the debris environment was already unstable, "such that any attempt to achieve a growth-free small debris environment by eliminating sources of past debris will likely fail because fragments from future collisions will be generated faster than atmospheric drag will remove them". One implication is that the distribution of debris in orbit could render space activities and the use of satellites in specific orbital ranges difficult for many generations. (en)
- Le syndrome de Kessler est un scénario envisagé en 1978 par le consultant de la National Aeronautics and Space Administration (NASA) Donald J. Kessler, dans lequel le volume des débris spatiaux en orbite basse dû à la pollution spatiale atteint un seuil au-dessus duquel les objets en orbite sont fréquemment heurtés par des débris, et se brisent en plusieurs morceaux, augmentant du même coup et de façon exponentielle le nombre des débris et la probabilité des impacts. Au-delà d'un certain seuil, un tel scénario rendrait quasi impossible l'exploration spatiale et même l'utilisation des satellites artificiels pour plusieurs générations. (fr)
- Sindrom Kessler (juga disebut efek Kessler, collisional cascading, atau ablation cascade), dipaparkan oleh ilmuwan NASA tahun 1978, adalah skenario ketika kepadatan objek di orbit bumi rendah (LEO) begitu tinggi sampai-sampai tabrakan antarobjek bisa memunculkan kaskade, artinya setiap tabrakan menghasilkan yang meningkatkan kemungkinan adanya tabrakan lain. Salah satu dampaknya adalah persebaran serpihan di orbit dapat mengakibatkan penjelajahan luar angkasa, bahkan pemakaian satelit, mustahil dilakukan selama beberapa generasi umat manusia. (in)
- Het Kesslersyndroom is het scenario waarbij de dichtheid van objecten in een lage aardebaan hoog genoeg is dat botsingen tussen objecten een kettingreactie kunnen veroorzaken waarbij elke botsing ruimteschroot produceert dat de kans op verdere botsingen vergroot. Het scenario werd in 1978 beschreven door NASA-wetenschapper . Hij stelde dat ruimtevaart en het gebruik van satellieten in bepaalde banen in de toekomst riskanter wordt. (nl)
- ケスラーシンドローム（Kessler Syndrome）は、スペースデブリの危険性を端的に説明するシミュレーションモデル。提唱者の一人であるアメリカ航空宇宙局（NASA）の にちなんでこう呼ばれるようになった。 (ja)
- La sindrome di Kessler è uno scenario, proposto nel 1978 dal consulente NASA Donald J. Kessler, in cui il volume di detriti spaziali che si trovano in orbita bassa intorno alla Terra diventa così elevato che gli oggetti in orbita vengono spesso in collisione, creando così una reazione a catena con incremento esponenziale del volume dei detriti stessi e quindi del rischio di ulteriori impatti. La conseguenza diretta del realizzarsi di tale scenario consiste nel fatto che il crescente numero di rifiuti in orbita renderebbe impossibile per molte generazioni l'esplorazione spaziale e anche l'uso dei satelliti artificiali. (it)
- 케슬러 증후군(Kessler syndrome), 또는 케슬러 효과(Kessler effect)란 미국 항공우주국 소속 과학자 가 1978년에 제기한 최악의 시나리오이다. 이 시나리오에 따르면, 지구 저궤도의 물체 밀도가 어느 수준을 넘으면 물체들 사이에 충돌이 일어나게 되고, 이로 인해 발생하게 된 우주쓰레기 때문에 밀도가 또 높아져 충돌의 가능성이 계속 높아지게 된다. 그 결과 궤도상의 우주쓰레기들로 인해 우주 탐사가 불가능해지고, 심지어 오랜 세월 동안 인공위성을 사용할 수 없게 될 것이다. (ko)
- Syndrom Kesslera – sytuacja opisana przez amerykańskiego astrofizyka i pracownika NASA , w której kosmiczne śmieci nagromadzone na niskiej orbicie okołoziemskiej zderzają się ze sobą, generując w ten sposób nowe szczątki, które z kolei ponownie się ze sobą zderzając generują jeszcze więcej odłamków. Ten samonapędzający się proces może doprowadzić do takiego zagęszczenia kosmicznych odpadów, że nowe satelity będą narażone na bardzo wysokie ryzyko kolizji. Po badaniach dynamiki obiektów i struktury pasa planetoid Kessler w 1971 r. stwierdził, że nasilający się na przestrzeni miliardów lat wykładniczy wzrost liczby zderzeń między obiektami pasa asteroid będzie generować kolejne zderzenia coraz większej liczby coraz mniejszych obiektów, zwiększając prawdopodobieństwo następowania kolejnych kolizji. Badając obiekty umieszczone przez człowieka na orbitach wokółziemskich, w 1978 roku razem z Kessler stwierdził, że procesy opisane dla pasa planetoid zachodzą również na niskiej orbicie okołoziemskiej, jednak w znacznie szybszym tempie, liczonym jedynie w dziesiątkach lat. Rozważania te Kessler podsumował w publikacji z 1991 r., w której stwierdził, że po przekroczeniu krytycznego nagromadzenia orbitujących odpadów liczba zderzeń generujących coraz większą liczbę obiektów uniemożliwi prowadzenie bezpiecznych lotów orbitalnych. W ciągu 35 lat od czasu publikacji pierwszych wyników prac Kesslera zagrożenie ze strony sztucznych obiektów zaczęło przewyższać prawdopodobieństwo kolizji z obiektami pochodzenia naturalnego. Jednak dwa incydenty skutkujące skokowym zwiększeniem ilości kosmicznych szczątków (zestrzelenie satelity pogodowego w 2007 r. i kolizja amerykańskiego satelity Iridium 33 z rosyjskim Kosmos 2251 w 2009 r. – ten pierwszy o 40%, a drugi o jedną trzecią) nie doprowadziły do uruchomienia lawiny kolizji, a 10 lat później ogłoszono zaobserwowanie trendu spadkowego liczby skatalogowanych kosmicznych odpadów powstałych w tych zdarzeniach z powodu deorbitacji części fragmentów. Zapobiegając możliwym skutkom syndromu Kesslera, NASA stworzyła pod kierownictwem samego Kesslera komórkę Orbital Debris Program Office, zajmującą się ograniczeniem ilości nowych odpadów. W efekcie jej działania zużyte człony rakiet nośnych muszą być opróżnione z paliwa kosmicznego i w miarę możliwości kierowane są do spalenia w atmosferze. Technologie mające zapewnić ograniczenie ilości kosmicznych śmieci opracowuje także Europejska Agencja Kosmiczna. (pl)
- Синдром (эффект) Кесслера — теоретическое развитие событий на околоземной орбите, когда космический мусор, появившийся в результате многочисленных запусков искусственных спутников, приводит к полной непригодности ближнего космоса для практического использования. Впервые такой сценарий детально описал консультант НАСА Дональд Кесслер в 1978 году. (ru)
- Kesslersyndromet, även benämnt kesslereffekten, är ett tänkt möjligt händelseförlopp som har föreslagits och beskrivits av . Han föreställde sig 1978 ett möjligt scenario där delar av rymdskrot kolliderar med varandra i den lägre jordomloppsbanan. Då detta inträffar, splittras skrotet upp i mindre delar, vilka kan spridas över ett större område och öka risken för vidare kollisioner, vilket i sin tur kan leda till skador på, och förstörelse av, exempelvis satelliter. Kessler är en amerikansk astrofysiker och före detta NASA-forskare. (sv)
- A síndrome de Kessler ou efeito Kessler proposta por um consultor da NASA, é um conjunto de características inseridas desordenadamente no meio ambiente espacial cuja tendência é resultar num efeito de colisões e reações em cadeia envolvendo os satelites e outros objetos em órbita ao redor do planeta. (pt)
- 凯斯勒现象（Kessler Syndrome）或碰撞级联效应是由美国科学家（Donald J. Kessler）于1978年提出的一种理论假设。该假设认为当在近地轨道的运转的物体的密度达到一定程度时，将让这些物体在碰撞后产生的碎片能够形成更多的新撞击，形成。有學者認為，近地轨道将被危险的太空垃圾所覆盖。由于失去能够安全运行的轨道，在之后的数百年内太空探索和人造卫星的运用将变得无法实施。 (zh)
- Синдро́м Ке́сслера (також — Ефект Кесслера; англ. Kessler's syndrome or effect) — гіпотетичний розвиток подій на навколоземній орбіті, коли космічне сміття, що з'явилося внаслідок численних запусків штучних супутників, призводить до цілковитої непридатності ближнього космосу для практичного використання. Вперше такий сценарій детально описав консультант Національного управління з аеронавтики та дослідження космічного простору Дональд Кесслер. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- El síndrome de Kessler o cascada de ablación es un escenario propuesto por el consultor de la NASA en el cual el volumen de basura espacial en órbita baja terrestre sería tan alto que los objetos en órbita serían impactados con frecuencia por la basura, creándose así aún más basura y un mayor riesgo de otros impactos sobre otros objetos. A medida que el número de satélites en órbita crece y los viejos satélites se acumulan, aumenta el riesgo de este escenario de colisiones en cascada de Kessler. (es)
- Le syndrome de Kessler est un scénario envisagé en 1978 par le consultant de la National Aeronautics and Space Administration (NASA) Donald J. Kessler, dans lequel le volume des débris spatiaux en orbite basse dû à la pollution spatiale atteint un seuil au-dessus duquel les objets en orbite sont fréquemment heurtés par des débris, et se brisent en plusieurs morceaux, augmentant du même coup et de façon exponentielle le nombre des débris et la probabilité des impacts. Au-delà d'un certain seuil, un tel scénario rendrait quasi impossible l'exploration spatiale et même l'utilisation des satellites artificiels pour plusieurs générations. (fr)
- Sindrom Kessler (juga disebut efek Kessler, collisional cascading, atau ablation cascade), dipaparkan oleh ilmuwan NASA tahun 1978, adalah skenario ketika kepadatan objek di orbit bumi rendah (LEO) begitu tinggi sampai-sampai tabrakan antarobjek bisa memunculkan kaskade, artinya setiap tabrakan menghasilkan yang meningkatkan kemungkinan adanya tabrakan lain. Salah satu dampaknya adalah persebaran serpihan di orbit dapat mengakibatkan penjelajahan luar angkasa, bahkan pemakaian satelit, mustahil dilakukan selama beberapa generasi umat manusia. (in)
- Het Kesslersyndroom is het scenario waarbij de dichtheid van objecten in een lage aardebaan hoog genoeg is dat botsingen tussen objecten een kettingreactie kunnen veroorzaken waarbij elke botsing ruimteschroot produceert dat de kans op verdere botsingen vergroot. Het scenario werd in 1978 beschreven door NASA-wetenschapper . Hij stelde dat ruimtevaart en het gebruik van satellieten in bepaalde banen in de toekomst riskanter wordt. (nl)
- ケスラーシンドローム（Kessler Syndrome）は、スペースデブリの危険性を端的に説明するシミュレーションモデル。提唱者の一人であるアメリカ航空宇宙局（NASA）の にちなんでこう呼ばれるようになった。 (ja)
- La sindrome di Kessler è uno scenario, proposto nel 1978 dal consulente NASA Donald J. Kessler, in cui il volume di detriti spaziali che si trovano in orbita bassa intorno alla Terra diventa così elevato che gli oggetti in orbita vengono spesso in collisione, creando così una reazione a catena con incremento esponenziale del volume dei detriti stessi e quindi del rischio di ulteriori impatti. La conseguenza diretta del realizzarsi di tale scenario consiste nel fatto che il crescente numero di rifiuti in orbita renderebbe impossibile per molte generazioni l'esplorazione spaziale e anche l'uso dei satelliti artificiali. (it)
- 케슬러 증후군(Kessler syndrome), 또는 케슬러 효과(Kessler effect)란 미국 항공우주국 소속 과학자 가 1978년에 제기한 최악의 시나리오이다. 이 시나리오에 따르면, 지구 저궤도의 물체 밀도가 어느 수준을 넘으면 물체들 사이에 충돌이 일어나게 되고, 이로 인해 발생하게 된 우주쓰레기 때문에 밀도가 또 높아져 충돌의 가능성이 계속 높아지게 된다. 그 결과 궤도상의 우주쓰레기들로 인해 우주 탐사가 불가능해지고, 심지어 오랜 세월 동안 인공위성을 사용할 수 없게 될 것이다. (ko)
- Синдром (эффект) Кесслера — теоретическое развитие событий на околоземной орбите, когда космический мусор, появившийся в результате многочисленных запусков искусственных спутников, приводит к полной непригодности ближнего космоса для практического использования. Впервые такой сценарий детально описал консультант НАСА Дональд Кесслер в 1978 году. (ru)
- Kesslersyndromet, även benämnt kesslereffekten, är ett tänkt möjligt händelseförlopp som har föreslagits och beskrivits av . Han föreställde sig 1978 ett möjligt scenario där delar av rymdskrot kolliderar med varandra i den lägre jordomloppsbanan. Då detta inträffar, splittras skrotet upp i mindre delar, vilka kan spridas över ett större område och öka risken för vidare kollisioner, vilket i sin tur kan leda till skador på, och förstörelse av, exempelvis satelliter. Kessler är en amerikansk astrofysiker och före detta NASA-forskare. (sv)
- A síndrome de Kessler ou efeito Kessler proposta por um consultor da NASA, é um conjunto de características inseridas desordenadamente no meio ambiente espacial cuja tendência é resultar num efeito de colisões e reações em cadeia envolvendo os satelites e outros objetos em órbita ao redor do planeta. (pt)
- 凯斯勒现象（Kessler Syndrome）或碰撞级联效应是由美国科学家（Donald J. Kessler）于1978年提出的一种理论假设。该假设认为当在近地轨道的运转的物体的密度达到一定程度时，将让这些物体在碰撞后产生的碎片能够形成更多的新撞击，形成。有學者認為，近地轨道将被危险的太空垃圾所覆盖。由于失去能够安全运行的轨道，在之后的数百年内太空探索和人造卫星的运用将变得无法实施。 (zh)
- Синдро́м Ке́сслера (також — Ефект Кесслера; англ. Kessler's syndrome or effect) — гіпотетичний розвиток подій на навколоземній орбіті, коли космічне сміття, що з'явилося внаслідок численних запусків штучних супутників, призводить до цілковитої непридатності ближнього космосу для практичного використання. Вперше такий сценарій детально описав консультант Національного управління з аеронавтики та дослідження космічного простору Дональд Кесслер. (uk)
- متلازمة كيسلر (بالإنجليزية: Kessler syndrome) وتوصف أحيانًا «بتأثير كيسلر» في علم الفلك. هي تصادمات شلالية اقترحها العالم الفلكي «دونالد كيسلر» لدى ناسا في عام 1978؛ وهي تمثيل لتصادمات متعددة بين أجزاء من أقمار صناعية متكاثرة في جو الأرض وتوجد في مدارات منخفضة بحيث ينشأ من تصادم واحد عدة تصادمات كثيرة كالشلال؛ حيث ينتج عن كل تصادم قطع نفايات عديدة تدخل بدورها في اصطدامات جديدة. فيزداد بذلك عدد النفايات في جو الأرض مما قد يشكل خطرًا على الرحلات الفضائية في المستقبل. (ar)
- La síndrome de Kessler (també coneguda com a efecte Kessler, col·lisions en cascada o ablació en cascada) és un escenari hipotètic on la densitat d'objectes en l'orbita baixa terrestre (LEO) és prou alta com per que la col·lisió entre objectes pugui causar una cascada on cada col·lisió genera brossa espacial que incrementa la possibilitat d'aquestes col·lisions. (ca)
- Das Kessler-Syndrom, oder auch Kessler-Effekt, ist die kaskadierende Zunahme der Zahl kleiner Objekte des Weltraummülls durch zufällige Kollisionen. Benannt ist dieses Szenario nach Donald J. Kessler. Als Astronom hatte er Fragmentationsprozesse im Asteroidengürtel statistisch modelliert und übertrug dies als NASA-Mitarbeiter auf die Objekte in Erdnähe. 1978 warnte er, dass die Raumfahrt für kommende Generationen riskanter werde. (de)
- The Kessler syndrome (also called the Kessler effect, collisional cascading, or ablation cascade), proposed by NASA scientist Donald J. Kessler in 1978, is a scenario in which the density of objects in low Earth orbit (LEO) due to space pollution is high enough that collisions between objects could cause a cascade in which each collision generates space debris that increases the likelihood of further collisions. In 2009 Kessler wrote that modeling results had concluded that the debris environment was already unstable, "such that any attempt to achieve a growth-free small debris environment by eliminating sources of past debris will likely fail because fragments from future collisions will be generated faster than atmospheric drag will remove them". One implication is that the distribution (en)
- Kessler sindromea (edo Kessler efektua) NASAko zientzialariak 1978. urtean proposatu zuen egoera hipotetiko bat da, lurraren inguruan orbitan den tresna eta hondakin kopuruari buruzkoa. Kesslerrek honako hipotesia egin zuen: etorkizunean, gerta liteke lurraren orbita baxuko (LOB edo LEO ingelesez) zabor espazialen dentsitatea nahiko altua izatea, gune horietara gizakiak igo duen makinaria ugariaren ondorioz. Egoera horretan, orbitan diren objektuen arteko talkak hauek zatikatu eta zabor gehiago egotea lekarke, orbitan den objektu txiki kopurua biderkatuz, kontrolik gabe. Adibidez, orbitan den galdutako pieza batek, espazioko zabortzat jo daitekeenak, satelite bat jo eta zati lezake, orbitan biraka den zabor kopuru handia sortuz. Zabor kopurua handitzean, beste objektu handi bat zatikatzek (eu)
- Syndrom Kesslera – sytuacja opisana przez amerykańskiego astrofizyka i pracownika NASA , w której kosmiczne śmieci nagromadzone na niskiej orbicie okołoziemskiej zderzają się ze sobą, generując w ten sposób nowe szczątki, które z kolei ponownie się ze sobą zderzając generują jeszcze więcej odłamków. Ten samonapędzający się proces może doprowadzić do takiego zagęszczenia kosmicznych odpadów, że nowe satelity będą narażone na bardzo wysokie ryzyko kolizji. Technologie mające zapewnić ograniczenie ilości kosmicznych śmieci opracowuje także Europejska Agencja Kosmiczna. (pl)
|
