| dbo:abstract
|
- الكلمة وهي للفظة الواحدة التي تتركب من بعض الحروف الهجائية، وتدل على معنى جزئى؛ والكلمة وحدة في اللغة وتتكون من واحد أو أكثر من حروف التي ترتبط معاً بشكل أو بآخر. ويمكن الجمع بين الكلمات لإنشاء جمل، بشروط وأحكام. (ar)
- Un mot o paraula és un element lingüístic, en les llengües alfabètiques, generalment entre dos blancs. En lingüística tradicional és l'element que expressa un objecte, una qualitat, una estat o acció o una relació, en altres paraules un substantiu, adjectiu, verb o proposició. És la unitat que serveix per dirigir diccionaris amb una certa autonomia de funcionament. En lingüística moderna, el terme és controvertit, ja que no hi ha límits precisos per a establir què és i què no és una paraula en tant que unitat lingüística. La definició convencional de conjunt de lletres amb sentit entre dos espais només fa referència a la llengua escrita i per tant oblida les llengües no alfabètiques, les llengües de tradició oral i el discurs parlat. No hi ha una pausa a la tira fònica que permeti de dir quan acaba i quan comença un mot. A més a més, la locució actua en tots els aspectes com una sola paraula i en canvi s'escriu amb elements separats. Un altre problema té relació amb les variacions d'una mot en les llengües sintètiques, és a dir, si es decideix que totes les formes d'un verb són la mateixa paraula o paraules diferents, o el plural de qualsevol mot que admeti nombre. L'estudi de la forma dels mots –o de les unitats lèxiques– i llurs canvis és la morfologia, la manera d'encadenar mots per fer frases és la sintaxi. La semàntica estudia el sentit dels mots i com els mots i les frases permeten de transmetre conceptes o ‘comunicar’. (ca)
- Slovo je skupina hlásek tvořící ustálený celek a mající určitý ustálený význam, je označované za jednotku slovní zásoby. Ve starším výkladu zpravidla uskupení hlásek ve věcném (lexikálním) nebo mluvnickém (gramatickém) významu a také jednotlivá hláska, například citoslovce „ó" vyjadřující překvapení nebo také spojka „a" v postavení ve větě. Hláska je pojem zvukové stránky jazyka, umožňuje slovo použít v mluveném projevu a písemně zaznamenat. Věcný význam slova znamená zjednodušeně něco (cokoliv) pojmenovat, mluvnický spočívá v možnosti slovo zaznamenat (písmo, tisk) a také pravopisně rozlišit i v případě jeho stejného znění v mluveném projevu (např. zelený – Zelený). Zvukovou stránkou jazyka a významem hlásek se zabývá hláskosloví, v daném jazyku mají hlásky schopnost rozlišit zvukovou formu slova a jeho význam. Hláska je tzv. významotvorná a označuje se cizím slovem jako foném, základní jednotka tzv. fonologického systému. Fonologický systém je součástí fonologie věnující se funkci fonémů neboli zvukovým rozdílům hlásek. V českém jazyku jsou hlásky (fonémy) tvořené jednotlivými samohláskami (vokály), souhláskami (konsonanty) a dvojhláskou (diftong) složenou ze dvou samohlásek v jedné slabice (ou). Slovo je významný prostředek dorozumívání (komunikace) v lidské společnosti, v kulturním vývoji příslušného území tvoří souhrn slov část národní identity a národního jazyka. V celosvětovém měřítku je pravděpodobně nejvýznamnějším prostředkem v komunikaci člověka. Slovo vzniká v hlasovém ústrojí, způsobem v nich tvořených hlásek se zabývá fonetika konkrétního jazyka, např. angličtiny, češtiny atd. Naukou o slovu (derivologie – tvorba slov, etymologie – původ slov, frazeologie – ustálená slovní spojení, lexikologie – slovní zásoba, lexikografie – sestavování slovníků, morfematika – základ slov, morfologie – tvarosloví, sémantika – věcný význam) a dalšími disciplinami v souvislosti s českým jazykem se zabývá jazykověda a uplatněním výstupních jazykovědných informací v oblasti vzdělávání jazyková výchova, ve školství zpravidla v odborném předmětu nazvaném „český jazyk". V České republice je v oblasti českého jazyka autoritou (výklad slov aj.) Ústav pro jazyk český Akademie věd ČR. (cs)
- Στη γλωσσολογία, η λέξη είναι το μικρότερο στοιχείο με σημασιολογικό ή πραγματολογικό περιεχόμενο (με κυριολεκτική ή πρακτική σημασία) που μπορεί να εκφωνηθεί και να σταθεί μόνο του στο λόγο. Αντιδιαστέλλεται με το μόρφημα, το οποίο είναι η μικρότερη μονάδα με νόημα αλλά δεν μπορεί απαραίτητα να σταθεί μόνο του στο λόγο. Μία λεξη μπορεί να αποτελείται από ένα μοναδικό μόρφημα (για παράδειγμα: αχ!, φως, ναι, όχι, πας), ή από περισσότερα (για παράδειγμα: πέτρες, γρήγορα, τρέχοντας, απρόσμενα). Μία περίπλοκη λέξη τυπικά περιλαμβάνει μία ρίζα και ένα ή περισσότερα προσφύματα (πέτρ-ες, γρήγορ-α, τρέχ-οντας, α-πρόσμεν-α) ή από περισσότερες από μία ρίζες στην περίπτωση των σύνθετων λέξεων (μαυρο-πίνακας, ανεβο-κατεβαίνω). Οι λέξεις μπορούν να συνθέσουν μεγαλύτερες μονάδες όπως φράσεις (π.χ. μία μαύρη πέτρα) ή προτάσεις (π.χ. πέταξα μία μαύρη πέτρα αλλά αστόχησα). Ο όρος λέξη μπορεί να αναφέρεται είτε σε ομιλούμενη είτε σε γραπτή λέξη, ή μερικές φορές σε κάποιο αφηρημένο νόημα. Οι ομιλούμενες λέξεις κατασκευάζονται από μονάδες που ονομάζονται φωνήματα, ενώ οι γραπτές λέξεις από σύμβολα που ονομάζονται γραφήματα, όπως είναι τα γράμματα του Ελληνικού αλφάβητου. (el)
- Vorto morfologie estas libera unuo de parolado aŭ skribado kaj simbolas iun signifon. (Per "libera unuo" oni volas diri unuon kiun oni povas uzi sen bezono de kunmetaĵo.) Ekzemple, en KATO, oni havas du unuojn: KAT- kaj -O, KAT- havas (leksikan) signifon, estas radikalo (vortradiko), kaj -O havas ankaŭ signifon (gramatikan), indikas la klason de la vorto, sed oni ne povas diri "KAT" aŭ "O", aŭ diri "OKAT" anstataŭ "KATO", tial oni nomas "KAT-" kaj "-O" malliberajn formojn, sed "KATO", liberan formon. Vorto povas konsisti el unu (ekz. ANTAŬ, kiun oni ne povas dividi) aŭ pluraj (ekz. KATO, kiu estas kunmetita de KAT- kaj -O) morfemoj. Se ĝi estas unuelementa estas simpla vorto, se ĝi estas multelementa estas kunmetita vorto. Vorto semantike estas kutima signo per kiu oni esprimas ideon. Trovi la ideon kiun esprimas proponita vorto, estas . Konstrui la vorton, kiu elvokas proponitan ideon estas . Sekve, sintezi estas tasko de skribanto aŭ de parolanto, dum analizi estas tasko de leganto aŭ de aŭskultanto. (eo)
- Ein Wort ist eine selbständige sprachliche Einheit. In der natürlichen Sprache besitzt es – im Gegensatz zu einem Laut oder einer Silbe – eine eigenständige Bedeutung. Eine allgemein akzeptierte Definition existiert nicht und gilt auch als „schwierig“, da der Begriff „Wort“ lexikalisch mehrdeutig bzw. (konkreter) vage ist und sowohl vom Untersuchungsgesichtspunkt und von der jeweils interessierenden sprachlichen Ebene abhängt als auch von den diesbezüglichen Theorien. Ob „Wort“ in der Sprachwissenschaft überhaupt eine brauchbare Kategorie ist, ist umstritten. So stellte Ferdinand de Saussure den Begriff „Wort“ völlig zurück und sprach stattdessen schlicht vom „Zeichen“. Mit einem Wort ist mitunter auch eine Abstraktion von der konkreten Wortform gemeint („Baum“ und „Bäume“ als Formen ein und desselben Wortes), solche Vorstellungen erfahren in der Semantik unter dem Begriff des Lexems präzisere Beschreibungen. Das „Wort“ wird begrifflich vom Phonem, vom Morphem, dem Syntagma sowie dem Satz abgegrenzt. Allerdings kann tatsächlich auch ein einziges Wort einen Satz bilden, genauso wie ein Wort aus nur einem einzigen Morphem und dieses wiederum aus nur einem einzigen Phonem bestehen kann. Ein Beispiel ist die lateinische Form ī „geh!“ (der Imperativ zum Verb ire „gehen“). (de)
- Hitza, berba edo elea hizkuntza baten unitatea da, daukana eta morfema bat edo gehiagoz osatuta dagoena. Hitz batek erro bat izaten du, eta gainera hizkiak izan ditzake erantsiak. Hitzak erabiliz, esaldi eta perpausak sor daitezke. Musikaren testuinguruan, hitza abesti baten testua da. Halaber, hitza agintzen edo promesten den gauza ere da. (eu)
- En gramática tradicional, una palabra (del latín parabŏla) es una unidad de significado que se separa de las demás mediante pausas potenciales en el habla y blancos en la escritura. Es una unidad de la lengua que resulta muy fácil de identificar, tanto en el habla, en las señas, como en la escritura. Lingüísticamente, el concepto de palabra es mucho más problemático de lo que la definición anterior sugiere. En efecto, determinar qué constituye fonéticamente o morfosintácticamente una palabra es un problema abierto; así, por ejemplo, junto a los morfemas ligados y las palabras léxicas existen los clíticos cuyo estatus de palabra es discutido. En la cadena hablada ordinariamente no existen pausas, y la prosodia es un factor clave para que el oyente perciba la segmentación de palabras de cada frase. La rama de la lingüística que estudia la composición y estructura interna de las palabras es la morfología. La palabra puede dividirse en otras unidades menores que también tienen significado, los morfemas, que son unidades lingüísticas más pequeñas con significado. De la misma manera, los morfemas se pueden dividir en otras unidades aún menores, como los fonemas, pero que no tienen significado. En el habla y en la escritura se combinan unas palabras con otras, formando unidades mayores y complejas denominadas grupos sintácticos, tales como los sintagmas, pero aún se puede ampliar más, alcanzando las oraciones y el discurso. (es)
- Fuaim béil nó grúpa litreacha a chiallaíonn rud ar leith is ea focal. (ga)
- Un mot est une suite de sons ou de caractères graphiques formant une unité sémantique et pouvant être distingués par un séparateur, par exemple un blanc typographique à l'écrit. En linguistique, un mot est le plus petit élément pouvant être prononcé isolément avec un contenu sémantique ou pragmatique. (fr)
- Kata atau ayat merupakan satuan bahasa yang mempunyai arti atau satu pengertian. Dalam bahasa Indonesia kata adalah satuan bahasa terkecil yang mengisi salah satu fungsi sintaksis (subjek, predikat, objek, atau keterangan) dalam suatu kalimat. (in)
- A word is a basic element of language that carries an objective or practical meaning, can be used on its own, and is uninterruptible. Despite the fact that language speakers often have an intuitive grasp of what a word is, there is no consensus among linguists on its definition and numerous attempts to find specific criteria of the concept remain controversial. Different standards have been proposed, depending on the theoretical background and descriptive context; these do not converge on a single definition. Some specific definitions of the term "word" are employed to convey its different meanings at different levels of description, for example based on phonological, grammatical or orthographic basis. Others suggest that the concept is simply a convention used in everyday situations. The concept of "word" is distinguished from that of a morpheme, which is the smallest unit of language that has a meaning, even if it cannot stand on its own. Words are made out of at least one morpheme. Morphemes can also be joined to create other words in a process of morphological derivation. In English and many other languages, the morphemes that make up a word generally include at least one root (such as "rock", "god", "type", "writ", "can", "not") and possibly some affixes ("-s", "un-", "-ly", "-ness"). Words with more than one root ("[type][writ]er", "[cow][boy]s", "[tele][graph]ically") are called compound words. In turn, words are combined to form other elements of language, such as phrases ("a red rock", "put up with"), clauses ("I threw a rock"), and sentences ("I threw a rock, but missed"). In many languages, the notion of what constitutes a "word" may be learned as part of learning the writing system. This is the case for the English language, and for most languages that are written with alphabets derived from the ancient Latin or Greek alphabets. In English orthography, the letter sequences "rock", "god", "write", "with", "the", and "not" are considered to be single-morpheme words, whereas "rocks", "ungodliness", "typewriter", and "cannot" are words composed of two or more morphemes ("rock"+"s", "un"+"god"+"li"+"ness", "type"+"writ"+"er", and "can"+"not"). (en)
- 단어(單語) 또는 낱말은 스스로 일정한 뜻을 담고 있고, 자립성이 있는 최소 단위이다. 자립성이 있으므로 앞뒤로 띄어쓰기가 가능하다. 하나 이상의 형태소로 이루어져 있으며 여러 개의 형태소로 이루어진 단어는 흔히 어근이나 어간, 접사로 분석된다. 단어들이 모여 구, 절, 문장을 이룬다. 낱말의 선두를 어두, 말미를 어말, 그 중간을 어중이라고 한다. 한국어에서는 홀로 쓸 수 있는 '철수', '책'와 같은 체언뿐만 아니라, 독립적으로 쓰이지 못하고 반드시 윗말 뒤에 붙여서만 쓸 수 있는 조사 '이/가', '은/는', '을/를'도 단어로 인정하고 있다. 일정한 뜻을 가지고 말과 말 사이를 연결시켜 주기 때문이다. 그 밖에도 독립적으로 사용될 수 없는 '줄', '것', '바' 등도 역시 단어로 인정한다. 그러나 '읽다', '크다'와 같은 용언에서는 어간과 어미가 한 어절로서 한 단어를 이루므로 각 품사가 한 단어이다. 예를 들어 '한나가 책을 읽는다'에서 '가' '을'은 조사로서 일정한 뜻을 지니고 있지만 '읽는다'는 '읽－는다' '읽는－다'로 나누어 볼 때 전혀 뜻이 성립되지 않는다. 다른 낱말이나 낱말의 일부와 합쳐진 낱말은 혼성어를 형성한다. (ko)
- 語（ご）、単語（たんご）（英語: word）とは、一つ以上の形態素から構成される、言語の構成単位の一つである。語が集まることで句、節、文が作られる。語の先頭を語頭（ごとう）、末尾を語末（ごまつ）、その中間を語中（ごちゅう）という。 (ja)
- La parola (dal greco παραβολή parabolè, attraverso il latino parabŏla, poi alterato in paràula nel volgare) è l'espressione orale o scritta di un'informazione o di un concetto, ovvero la rappresentazione di un'idea svolta a mezzo e nel presupposto di un riferimento convenzionale. In morfologia la parola è definita come un elemento linguistico costituito da un morfema libero o da una sequenza di morfemi legati. In sintassi si fa riferimento alla parola come a un'entità della frase associata a una determinata parte del discorso. Elemento basilare della comunicazione verbale, la parola assume in questa il ruolo di unità minima di trasmissione dei concetti e come tale è stata anche definita "monade logica", sebbene siano state mosse obiezioni a questa visione atomistica, soprattutto per effetto dei numerosi esperimenti di manipolazione verbale prodotti particolarmente nell'arte o in usi strumentali speciali della comunicazione. (it)
- Een woord is het kleinste zelfstandig gebruikte taalelement, dat in de spreektaal is opgebouwd uit klanken en in de geschreven taal uit letters. Sinds Ferdinand de Saussure weet men dat het 'woord' gescheiden is van het concept. Het is zodoende niet correct te stellen dat een woord de kleinste eenheid van betekenis zou zijn: de relatie tussen ideeën en woorden is namelijk willekeurig. Een andere definitie van "woord" is de kleinste psychologisch-taalkundige eenheid in de taal die op zichzelf kan staan, in tegenstelling tot het gebonden morfeem. Een woord bestaat uit minimaal één vrij morfeem en nul of meer gebonden morfemen. In de praktijk is het een opeenvolging van aan elkaar geschreven letters, waaraan een door conventie overeengekomen betekenis verbonden is. Dit betekent niet dat een woord per definitie een 'betekenisdragende' (semantische) eenheid is, want de delen waaruit het is samengesteld bezitten op zichzelf ook een betekenis: de affixen be-, ver-, -en enz. hebben alle een eigen betekenis. De betekenis van lexeem komt vrijwel overeen met die van woord. De term lexeem wordt echter specifiek gebruikt om het woord te onderscheiden van de betekenisvolle eenheden op lager niveau, ofwel de gebonden morfemen. (nl)
- Wyraz – pewna wyróżniona fonetycznie, czy też graficznie, część wypowiedzi, składająca się z jednego lub więcej morfemów. „Wyraz” nie jest tworem w pełni obiektywnym i co jest wyrazem, a co nim nie jest, zależy w sporym stopniu od tradycji językoznawczej danego języka. W językach analitycznych „wyraz” to to samo co „słowo”, w językach fleksyjnych pojęcie wyrazu wydaje się mniej jasne – wyrazem jest morfem bazowy z dołączonymi do niego aktualnie użytymi morfemami odmiany. W praktyce przyjmuje się kryterium graficzne: w ramach tekstu pisanego (zapisanego w alfabetach zachodnich: greckim, łacińskim, cyrylickim, ormiańskim, gruzińskim, a także w hebrajskim) traktuje się jako ciąg liter pomiędzy dwiema spacjami. To kryterium nie ma zastosowania w przypadku wielu innych systemów pisma (np. arabskiego, gdzie pseudo-spacje pojawiają się wewnątrz wyrazów; chińskiego, japońskiego, czy wielu pism Azji południowo-wschodniej, gdzie w ogóle nie stosuje się spacji; tybetańskiego, gdzie spację zapisuje się po każdej sylabie, bez względu na długość wyrazu/słowa; podobnie zresztą jak w tekstach wietnamskich zapisywanych z użyciem alfabetu łacińskiego. Szczególnie trudne jest do stosowania w przypadku analizy wypowiedzi ustnych (czy języków nie posiadających w ogóle pisma). (pl)
- Na língua portuguesa, uma palavra (do latim parábola, que por sua vez deriva do grego translit. parabolé) pode ser definida como sendo um conjunto de letras ou sons de uma língua, juntamente com a ideia associada a este conjunto. A função da palavra é representar partes do pensamento humano, e por isto ela constitui uma unidade da linguagem humana. Apesar da definição supra, não existe uma designação técnica suficientemente precisa para "palavra", já que nem sempre é possível delimitá-la: por exemplo, pode haver "palavras dentro de palavras", como em beija-flor. Ainda, a intuição pode não ser recurso suficiente para tal delimitação, já que nem sempre a ideia (o aspecto semântico) coincidirá com a escrita (o aspecto gráfico): é o caso, por exemplo, de "de repente" e "depressa". (pt)
- Ett ord är en betydelsebärande ljud- eller teckenkombination som förekommer självständigt. Kärnan i ett ord är en rot, till exempel bok, tvätt, klok eller eld. Roten kan i många språk förändras enligt bestämda mönster kallade affix, det vill säga att vokaler byts ut (binda-band) eller att partiklar (bund+it) läggs till; detta förändrar ordets betydelse. En sammansättning innehåller åtminstone två rötter. Exempel på sammansättningar är solstol, ångstrykjärn, bokningsavgift och skjutglad. En stam är den del av ett ord som blir kvar när eventuellt böjningsaffix tagits bort. Exempel på stammar är bok i bokning och eld i eldig. Språkvetenskapligt använder man begreppet ord på självständiga uttryck och lexem på uttryckens betydelse. Sålunda är "New York" två ord, men bara ett lexem. Detta har betydelse vid översättningar. Till exempel kan det svenska ordet "glass" inte översättas till ett engelskt ord men lexemet "glass" kan översättas till det engelska lexemet "ice cream" som i sin tur består av två ord. Den disciplin som studerar ordstruktur kallas ordbildningslära. Ibland ses ordbildningslära som en del av morfologin. Inom lexikologin studeras ordböcker och annan form av systematisering av ord. (sv)
- Сло́во — наименьшая единица языка, служащая для именования предметов, качеств, характеристик, взаимодействий, а также для служебных целей. Структура слова изучается в рамках раздела лингвистики, называемого морфологией. По грамматическому значению слова классифицируются как части речи:
* знаменательные слова — обозначающие определённые понятия, — существительное, прилагательное, глагол, наречие
* подклассы — числительные, местоимения и междометия;
* служебные слова — служащие для связи слов между собой — союз, предлог, частица, артикль и др. По лексическому значению слова классифицируются по возрастающему перечню по мере развития лексикологии, семантики, учения о словообразовании, этимологии и стилистики. С исторической точки зрения слова, составляющие лексику языка, имеют самые различные происхождения, и в этом многообразии истоков особо перспективным для фундаментальных исследований становится сочетание предметов терминология и этимология, которое способно определить истинное происхождение знаменательных слов. Понятие «слово» в научном употреблении является основополагающим понятием в лингвистике.Все иносказательные употребления обозначения этого понятия являются примерами употребления данного понятия в других областях человеческой деятельности, для которых автор или не может найти соответствующего обозначения своей мысли, или считает введение нового обозначения ненужным. Так что любые иносказательные употребления данного обозначения необходимо считать обиходным языком общения, допускающим несущественные отклонения от грамотности и общей образованности. Как правило, такая необходимость возникает при изложении субъективной или эмоциональной речи, как неотъемлемой части человеческой жизни. (ru)
- 在語言學中，詞（英語：word），在台湾又稱為單字，在中国大陆外语教学中又称为单词，是能獨立運用並含有「語義內容」或「語用內容」（即具有表面含義或實際含義）的最小單位。詞的集合稱為「詞彙」，例如：所有中文詞統稱為「中文詞彙」等。詞典是為詞語提供音韻、詞義解釋、例句、用法等等的工具書，有的詞典只修錄特殊領域的詞彙。 從語法單位來說，詞比語素大（語素含有語意，但不一定能獨立運用），而又比詞組小（又稱短語，由詞構成）。一個詞可能只會有一個語素，（例如英語的 oh!、rock、red、quick、run、expect 等），但也有可能有很多個（例如 rocks、redness、quickly、running、unexpected）。而語素可能不能獨立存在（例如 -s，-ness，-ly，-ing，un-，-ed）。一個複雜的詞通常會包括一個詞根和一或多個詞綴（rock-s，red-ness，quick-ly，run-ning，un-expect-ed），但合成詞可能會有多於一個詞根（black-board（黑板），rat-race（激烈的競爭））。構詞學是研究詞的內部結構和形成方式等的語言學分支。 詞可以拼湊起來組成更大的語言單位，例如：詞組（a red rock），子句（I threw a rock）和句子（He threw a red rock too but he missed.）。 「詞」這個術語可以指口語的詞或書面語的詞。口語的詞是由音位（音素）所組成的，是語言中能夠區別意義的最小聲音單位。書面語的詞則是由字位（形素）所組成的，拉丁文字裡的每個字母或中文的每個漢字都是一個字位。 (zh)
- Сло́во — найменша самостійна і вільно відтворювана в мовленні відокремлено оформлена значима одиниця мови, яка співвідноситься з пізнаним і вичленуваним окремим елементом дійсності (предметом, явищем, ознакою, процесом, відношенням та ін.) і основною функцією якого є позначення, знакова репрезентація цього елемента — його називання, вказування на нього або його вираження. Слово — це послідовність морфем, об'єднаних за граматичними правилами певної мови і співвідносних з певним елементом позамовної реальності. Зазвичай слово складається із основної морфеми — кореня, та афіксів: префіксів, суфіксів та закінчень. Слова сполучаються між собою, формуючи інші елементи мови — фрази та речення. Всі слова певної мови складають її лексику. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- الكلمة وهي للفظة الواحدة التي تتركب من بعض الحروف الهجائية، وتدل على معنى جزئى؛ والكلمة وحدة في اللغة وتتكون من واحد أو أكثر من حروف التي ترتبط معاً بشكل أو بآخر. ويمكن الجمع بين الكلمات لإنشاء جمل، بشروط وأحكام. (ar)
- Hitza, berba edo elea hizkuntza baten unitatea da, daukana eta morfema bat edo gehiagoz osatuta dagoena. Hitz batek erro bat izaten du, eta gainera hizkiak izan ditzake erantsiak. Hitzak erabiliz, esaldi eta perpausak sor daitezke. Musikaren testuinguruan, hitza abesti baten testua da. Halaber, hitza agintzen edo promesten den gauza ere da. (eu)
- Fuaim béil nó grúpa litreacha a chiallaíonn rud ar leith is ea focal. (ga)
- Un mot est une suite de sons ou de caractères graphiques formant une unité sémantique et pouvant être distingués par un séparateur, par exemple un blanc typographique à l'écrit. En linguistique, un mot est le plus petit élément pouvant être prononcé isolément avec un contenu sémantique ou pragmatique. (fr)
- Kata atau ayat merupakan satuan bahasa yang mempunyai arti atau satu pengertian. Dalam bahasa Indonesia kata adalah satuan bahasa terkecil yang mengisi salah satu fungsi sintaksis (subjek, predikat, objek, atau keterangan) dalam suatu kalimat. (in)
- 단어(單語) 또는 낱말은 스스로 일정한 뜻을 담고 있고, 자립성이 있는 최소 단위이다. 자립성이 있으므로 앞뒤로 띄어쓰기가 가능하다. 하나 이상의 형태소로 이루어져 있으며 여러 개의 형태소로 이루어진 단어는 흔히 어근이나 어간, 접사로 분석된다. 단어들이 모여 구, 절, 문장을 이룬다. 낱말의 선두를 어두, 말미를 어말, 그 중간을 어중이라고 한다. 한국어에서는 홀로 쓸 수 있는 '철수', '책'와 같은 체언뿐만 아니라, 독립적으로 쓰이지 못하고 반드시 윗말 뒤에 붙여서만 쓸 수 있는 조사 '이/가', '은/는', '을/를'도 단어로 인정하고 있다. 일정한 뜻을 가지고 말과 말 사이를 연결시켜 주기 때문이다. 그 밖에도 독립적으로 사용될 수 없는 '줄', '것', '바' 등도 역시 단어로 인정한다. 그러나 '읽다', '크다'와 같은 용언에서는 어간과 어미가 한 어절로서 한 단어를 이루므로 각 품사가 한 단어이다. 예를 들어 '한나가 책을 읽는다'에서 '가' '을'은 조사로서 일정한 뜻을 지니고 있지만 '읽는다'는 '읽－는다' '읽는－다'로 나누어 볼 때 전혀 뜻이 성립되지 않는다. 다른 낱말이나 낱말의 일부와 합쳐진 낱말은 혼성어를 형성한다. (ko)
- 語（ご）、単語（たんご）（英語: word）とは、一つ以上の形態素から構成される、言語の構成単位の一つである。語が集まることで句、節、文が作られる。語の先頭を語頭（ごとう）、末尾を語末（ごまつ）、その中間を語中（ごちゅう）という。 (ja)
- Un mot o paraula és un element lingüístic, en les llengües alfabètiques, generalment entre dos blancs. En lingüística tradicional és l'element que expressa un objecte, una qualitat, una estat o acció o una relació, en altres paraules un substantiu, adjectiu, verb o proposició. És la unitat que serveix per dirigir diccionaris amb una certa autonomia de funcionament. (ca)
- Slovo je skupina hlásek tvořící ustálený celek a mající určitý ustálený význam, je označované za jednotku slovní zásoby. Ve starším výkladu zpravidla uskupení hlásek ve věcném (lexikálním) nebo mluvnickém (gramatickém) významu a také jednotlivá hláska, například citoslovce „ó" vyjadřující překvapení nebo také spojka „a" v postavení ve větě. V České republice je v oblasti českého jazyka autoritou (výklad slov aj.) Ústav pro jazyk český Akademie věd ČR. (cs)
- Στη γλωσσολογία, η λέξη είναι το μικρότερο στοιχείο με σημασιολογικό ή πραγματολογικό περιεχόμενο (με κυριολεκτική ή πρακτική σημασία) που μπορεί να εκφωνηθεί και να σταθεί μόνο του στο λόγο. Αντιδιαστέλλεται με το μόρφημα, το οποίο είναι η μικρότερη μονάδα με νόημα αλλά δεν μπορεί απαραίτητα να σταθεί μόνο του στο λόγο. Μία λεξη μπορεί να αποτελείται από ένα μοναδικό μόρφημα (για παράδειγμα: αχ!, φως, ναι, όχι, πας), ή από περισσότερα (για παράδειγμα: πέτρες, γρήγορα, τρέχοντας, απρόσμενα). Μία περίπλοκη λέξη τυπικά περιλαμβάνει μία ρίζα και ένα ή περισσότερα προσφύματα (πέτρ-ες, γρήγορ-α, τρέχ-οντας, α-πρόσμεν-α) ή από περισσότερες από μία ρίζες στην περίπτωση των σύνθετων λέξεων (μαυρο-πίνακας, ανεβο-κατεβαίνω). Οι λέξεις μπορούν να συνθέσουν μεγαλύτερες μονάδες όπως φράσεις (π.χ. μία μ (el)
- Ein Wort ist eine selbständige sprachliche Einheit. In der natürlichen Sprache besitzt es – im Gegensatz zu einem Laut oder einer Silbe – eine eigenständige Bedeutung. Eine allgemein akzeptierte Definition existiert nicht und gilt auch als „schwierig“, da der Begriff „Wort“ lexikalisch mehrdeutig bzw. (konkreter) vage ist und sowohl vom Untersuchungsgesichtspunkt und von der jeweils interessierenden sprachlichen Ebene abhängt als auch von den diesbezüglichen Theorien. Ob „Wort“ in der Sprachwissenschaft überhaupt eine brauchbare Kategorie ist, ist umstritten. So stellte Ferdinand de Saussure den Begriff „Wort“ völlig zurück und sprach stattdessen schlicht vom „Zeichen“. Mit einem Wort ist mitunter auch eine Abstraktion von der konkreten Wortform gemeint („Baum“ und „Bäume“ als Formen ein u (de)
- Vorto morfologie estas libera unuo de parolado aŭ skribado kaj simbolas iun signifon. (Per "libera unuo" oni volas diri unuon kiun oni povas uzi sen bezono de kunmetaĵo.) Ekzemple, en KATO, oni havas du unuojn: KAT- kaj -O, KAT- havas (leksikan) signifon, estas radikalo (vortradiko), kaj -O havas ankaŭ signifon (gramatikan), indikas la klason de la vorto, sed oni ne povas diri "KAT" aŭ "O", aŭ diri "OKAT" anstataŭ "KATO", tial oni nomas "KAT-" kaj "-O" malliberajn formojn, sed "KATO", liberan formon. Vorto povas konsisti el unu (ekz. ANTAŬ, kiun oni ne povas dividi) aŭ pluraj (ekz. KATO, kiu estas kunmetita de KAT- kaj -O) morfemoj. Se ĝi estas unuelementa estas simpla vorto, se ĝi estas multelementa estas kunmetita vorto. (eo)
- En gramática tradicional, una palabra (del latín parabŏla) es una unidad de significado que se separa de las demás mediante pausas potenciales en el habla y blancos en la escritura. Es una unidad de la lengua que resulta muy fácil de identificar, tanto en el habla, en las señas, como en la escritura. En el habla y en la escritura se combinan unas palabras con otras, formando unidades mayores y complejas denominadas grupos sintácticos, tales como los sintagmas, pero aún se puede ampliar más, alcanzando las oraciones y el discurso. (es)
- A word is a basic element of language that carries an objective or practical meaning, can be used on its own, and is uninterruptible. Despite the fact that language speakers often have an intuitive grasp of what a word is, there is no consensus among linguists on its definition and numerous attempts to find specific criteria of the concept remain controversial. Different standards have been proposed, depending on the theoretical background and descriptive context; these do not converge on a single definition. Some specific definitions of the term "word" are employed to convey its different meanings at different levels of description, for example based on phonological, grammatical or orthographic basis. Others suggest that the concept is simply a convention used in everyday situations. (en)
- La parola (dal greco παραβολή parabolè, attraverso il latino parabŏla, poi alterato in paràula nel volgare) è l'espressione orale o scritta di un'informazione o di un concetto, ovvero la rappresentazione di un'idea svolta a mezzo e nel presupposto di un riferimento convenzionale. In morfologia la parola è definita come un elemento linguistico costituito da un morfema libero o da una sequenza di morfemi legati. In sintassi si fa riferimento alla parola come a un'entità della frase associata a una determinata parte del discorso. (it)
- Een woord is het kleinste zelfstandig gebruikte taalelement, dat in de spreektaal is opgebouwd uit klanken en in de geschreven taal uit letters. Sinds Ferdinand de Saussure weet men dat het 'woord' gescheiden is van het concept. Het is zodoende niet correct te stellen dat een woord de kleinste eenheid van betekenis zou zijn: de relatie tussen ideeën en woorden is namelijk willekeurig. (nl)
- Wyraz – pewna wyróżniona fonetycznie, czy też graficznie, część wypowiedzi, składająca się z jednego lub więcej morfemów. „Wyraz” nie jest tworem w pełni obiektywnym i co jest wyrazem, a co nim nie jest, zależy w sporym stopniu od tradycji językoznawczej danego języka. W językach analitycznych „wyraz” to to samo co „słowo”, w językach fleksyjnych pojęcie wyrazu wydaje się mniej jasne – wyrazem jest morfem bazowy z dołączonymi do niego aktualnie użytymi morfemami odmiany. W praktyce przyjmuje się kryterium graficzne: w ramach tekstu pisanego (zapisanego w alfabetach zachodnich: greckim, łacińskim, cyrylickim, ormiańskim, gruzińskim, a także w hebrajskim) traktuje się jako ciąg liter pomiędzy dwiema spacjami. To kryterium nie ma zastosowania w przypadku wielu innych systemów pisma (np. arabs (pl)
- Na língua portuguesa, uma palavra (do latim parábola, que por sua vez deriva do grego translit. parabolé) pode ser definida como sendo um conjunto de letras ou sons de uma língua, juntamente com a ideia associada a este conjunto. A função da palavra é representar partes do pensamento humano, e por isto ela constitui uma unidade da linguagem humana. (pt)
- Ett ord är en betydelsebärande ljud- eller teckenkombination som förekommer självständigt. Kärnan i ett ord är en rot, till exempel bok, tvätt, klok eller eld. Roten kan i många språk förändras enligt bestämda mönster kallade affix, det vill säga att vokaler byts ut (binda-band) eller att partiklar (bund+it) läggs till; detta förändrar ordets betydelse. En sammansättning innehåller åtminstone två rötter. Exempel på sammansättningar är solstol, ångstrykjärn, bokningsavgift och skjutglad. (sv)
- Сло́во — наименьшая единица языка, служащая для именования предметов, качеств, характеристик, взаимодействий, а также для служебных целей. Структура слова изучается в рамках раздела лингвистики, называемого морфологией. По грамматическому значению слова классифицируются как части речи:
* знаменательные слова — обозначающие определённые понятия, — существительное, прилагательное, глагол, наречие
* подклассы — числительные, местоимения и междометия;
* служебные слова — служащие для связи слов между собой — союз, предлог, частица, артикль и др. (ru)
- 在語言學中，詞（英語：word），在台湾又稱為單字，在中国大陆外语教学中又称为单词，是能獨立運用並含有「語義內容」或「語用內容」（即具有表面含義或實際含義）的最小單位。詞的集合稱為「詞彙」，例如：所有中文詞統稱為「中文詞彙」等。詞典是為詞語提供音韻、詞義解釋、例句、用法等等的工具書，有的詞典只修錄特殊領域的詞彙。 從語法單位來說，詞比語素大（語素含有語意，但不一定能獨立運用），而又比詞組小（又稱短語，由詞構成）。一個詞可能只會有一個語素，（例如英語的 oh!、rock、red、quick、run、expect 等），但也有可能有很多個（例如 rocks、redness、quickly、running、unexpected）。而語素可能不能獨立存在（例如 -s，-ness，-ly，-ing，un-，-ed）。一個複雜的詞通常會包括一個詞根和一或多個詞綴（rock-s，red-ness，quick-ly，run-ning，un-expect-ed），但合成詞可能會有多於一個詞根（black-board（黑板），rat-race（激烈的競爭））。構詞學是研究詞的內部結構和形成方式等的語言學分支。 詞可以拼湊起來組成更大的語言單位，例如：詞組（a red rock），子句（I threw a rock）和句子（He threw a red rock too but he missed.）。 (zh)
- Сло́во — найменша самостійна і вільно відтворювана в мовленні відокремлено оформлена значима одиниця мови, яка співвідноситься з пізнаним і вичленуваним окремим елементом дійсності (предметом, явищем, ознакою, процесом, відношенням та ін.) і основною функцією якого є позначення, знакова репрезентація цього елемента — його називання, вказування на нього або його вираження. (uk)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
