| dbpedia-owl:abstract
| - De Britse euroscepsis is het verzet tegen het beleid van supranationale EU-instellingen en/of het verzet tegen het Britse lidmaatschap van de Europese Unie. Euroscepsis speelt een significante rol binnen de politiek van het Verenigd Koninkrijk. Na 1945 werd het Europese eenheidsproject gestart. Dit project werd gesteund door vooraanstaande Britse politici, waaronder Winston Churchill. Churchill pleitte tijdens een toespraak in 1946 voor "een soort Verenigde Staten van Europa", geleid door Frankrijk en Duitsland. Churchill had echter niet de intentie om Groot-Brittannië erbij te betrekken. Groot-Brittannië had de tweestrijdige ambitie om "een belangrijke rol te spelen in Europa, zonder er echt deel van uit te maken". De opvatting dat het eenheidsproject vooral een zaak van het Europese vasteland is, is altijd sterk geweest in Groot-Brittannië. De Pro-Europese beweging in Groot-Brittannië heeft een aantal tegenslagen gekend op het gebied van Europese integratie. Zelfs aanhangers van pro-Europese politieke partijen als de Liberal Democrats zijn terughoudend als het gaat om integratie van Groot-Brittannië binnen de Europese Unie. Na de toetreding van Groot-Brittannië tot de EU polariseerde de Britse politiek tussen voor- en tegenstanders. Na de controverse rondom de "korting" van Groot-Brittannië's afdracht aan de EU, kon de eurosceptische beweging op steeds meer steun van de Britse bevolking rekenen. De voordelen van het lidmaatschap bleven daarbij dikwijls onderbelicht.
- Euroscepticism in the United Kingdom is a continuum of belief ranging from the opposition to certain political policies of the European Union to the complete opposition to the United Kingdom’s membership of the European Union. It has been a significant element in the politics of the United Kingdom (UK). A Eurobarometer survey of EU citizens in 2009 showed that support for membership of the EU was lowest in the United Kingdom, alongside Latvia and Hungary. Levels of support for the EU have historically been lower in the UK than most other member states. UK citizens are the least likely to feel a sense of European identity, and national sovereignty is also seen as more important to British people than that of people from other EU nations. Additionally, the United Kingdom was the least integrated EU member state with four 'opt-outs' – the most of any EU member state. A referendum on the UK's membership of the European Community was held in 1975, with a majority voting in favour of continued membership of the EC (which later evolved into the European Union). A referendum on membership of the EU was held in 2016, with 51.9% of voters voting to leave the European Union. The decision of the electorate to vote in favour of British withdrawal from the EU, commonly referred to as "Brexit" (a portmanteau of the words "British" and "exit"); marks the first time in history that a member state has decided to leave the European Union.
- L'euroscetticismo britannico è l'opposizione alle politiche delle istituzioni sovranazionali dell'UE e/o l'opposizione all'adesione britannica all'Unione europea. L'euroscetticismo gioca un ruolo significativo nella politica del Regno Unito. Dopo il 1945 fu avviato il progetto di unità europea. Questo progetto è stato sostenuto dai principali politici britannici, tra cui Winston Churchill. Churchill, in un discorso del 1946, sostenne una "specie di Stati Uniti d'Europa" guidati da Francia e Germania. Tuttavia, Churchill non aveva intenzione di coinvolgere la Gran Bretagna. La Gran Bretagna aveva l'ambizione di "giocare un ruolo importante in Europa, senza esserne effettivamente parte". L'idea che il progetto di unità sia principalmente una questione per il continente europeo è sempre stata forte in Gran Bretagna. Il movimento filoeuropeo in Gran Bretagna ha visto una serie di battute d'arresto in termini di integrazione europea. Persino i sostenitori dei partiti politici filoeuropei come i Liberal Democratici sono riluttanti a integrare la Gran Bretagna nell'Unione europea. Dopo l'adesione della Gran Bretagna all'UE, la politica britannica si è polarizzata tra sostenitori e oppositori. A seguito della controversia sul "rimborso" britannico delle rimesse all'UE, il movimento euroscettico ha potuto contare sul crescente sostegno della popolazione britannica. I vantaggi dell'adesione venivano spesso trascurati.
- Eurosceptycyzm brytyjski – uwarunkowana historycznie, społecznie i gospodarczo decyzja Wielkiej Brytanii o nieprzystąpieniu do unii walutowej. Traktat z Maastricht (umowa międzynarodowa parafowana 10 grudnia 1991 r., podpisana 7 lutego 1992 r. w Maastricht w Holandii) określił kryteria konwergencji (wskaźniki ekonomiczne) które należy spełnić aby zostać zakwalifikowanym do unii walutowej:
* dług publiczny nie powinien być większy niż wartość referencyjna – 60% PKB,
* deficyt budżetowy mierzony w roku poprzedzającym ocenę w cenach rynkowych nie powinien przekraczać 3% PKB danego kraju,
* średnia stopa inflacji w ciągu roku poprzedzającego akcesję do UGW nie powinna przekroczyć 1,5 punktu procentowego od pułapu wyznaczonego przez średni poziom inflacji obliczony dla trzech państw o najniższej inflacji w Unii Europejskiej,
* długoterminowe stopy procentowe nie powinny przekraczać więcej niż o 2 punkty proc. odnośnie do stopy procentowej występującej w trzech państwach członkowskich UE, które odnotowały najniższą stopę inflacji,
* waluta danego państwa członkowskiego powinna uczestniczyć w ERM i pozostawać w ramach dopuszczalnego przedziału wahań w ciągu dwóch lat. Wielka Brytania wypełniła kryteria traktatu z Maastricht, np. w 1998 r. czwarty rok z rzędu spełniła kryterium dotyczące długu publicznego (60% PKB) z którym nie radziły sobie niektóre państwa będące już w unii walutowej. Nie było zatem formalnych przeszkód aby przystąpić do unii walutowej, jednak politycy brytyjscy w obliczu sprzeciwu społeczeństwa, a także w obawie przed negatywnymi skutkami dla gospodarki, odrzucili tę propozycję dzięki klauzuli opt-out, dającej Wielkiej Brytanii możliwość samodzielnego podjęcia decyzji co do uczestnictwa w unii gospodarczej i walutowej. Brytyjczycy mieli trudności polityczne i psychologiczne z dostosowaniem się do systemu, którego sami nie tworzyli. Jak wynika z badań, przeciętny mieszkaniec wysp w pierwszej kolejności czuje się przede wszystkim „Wyspiarzem” a dopiero później Europejczykiem. Ma to swoje uzasadnienie w położeniu geograficznym, ale również, a może głównie w historii Wielkiej Brytanii, która to przede wszystkim koncentrowała się na własnych interesach a sprawy na kontynencie europejskim nie zawsze były w centrum jej politycznych zainteresowań, np. w XIX w. Brytyjczycy stworzyli imperium kolonialne podporządkowane i realizujące mocarstwowe interesy Wielkiej Brytanii. Po II wojnie światowej Brytyjczycy przestali być głównym mocarstwem decydującym o losach świata, a wstąpienie do struktur europejskich wydawało się nieuchronne z politycznego punktu widzenia. Przystępując do Wspólnot Europejskich byli pełni obaw o swoją niezależność w polityce wewnętrznej, jak i zewnętrznej, czego wyrazem od samego początku uczestnictwa we wspólnotach były działania konfederacyjne (m.in. odrzucenie członkostwa w EWWiS, wspólnej polityki obronnej, ochrona własnych strategicznych gałęzi gospodarki, a także sprzeciw wobec wszelkich działań federacyjnych zmierzających do utworzenia instytucji ponadnarodowych) które chroniły strategiczne interesy Wielkiej Brytanii i zapewniały jej niezależność w polityce międzynarodowej. Brytyjczycy odrzucili euro również z takich powodów, jak przywiązanie do własnej waluty i tradycji. Wyraźnie wskazywały na to różnego rodzaju ankiety i sondaże, gdzie przeciętni Brytyjczycy, jak i zajmujący dyrektorskie stanowiska, byli zdecydowanie przeciwni wspólnej walucie, twierdząc że osłabiłoby to brytyjską gospodarkę. Kolejnym czynnikiem wzmacniającym eurosceptycyzm były słabe wyniki gospodarcze krajów które przyjęły euro i towarzyszący im wzrost cen większości produktów. Brytyjscy eurosceptycy z zadowoleniem przyjęli odrzucenie przez Szwedów wspólnej europejskiej waluty w referendum, gdyż obawiano się izolacji Wielkiej Brytanii w przypadku gdyby pozostała jedynym krajem, który nie przyjął wspólnej waluty. Większość Brytyjczyków sprzeciwia się nie tylko nowej walucie, ale nawet próbie zorganizowania takiego referendum.
- Euroscepticism in the United Kingdom is a continuum of belief ranging from the opposition to certain political policies of the European Union to the complete opposition to the United Kingdom’s membership of the European Union. It has been a significant element in the politics of the United Kingdom (UK). A 2009 Eurobarometer survey of EU citizens showed support for membership of the EU was lowest in the United Kingdom, alongside Latvia and Hungary. Levels of support for the EU have historically been lower in the UK than most other member states. UK citizens are the least likely to feel a sense of European identity, and national sovereignty is also seen as more important to British people than that of people from other EU nations. Additionally, the United Kingdom was the least integrated EU member state with four 'opt-outs' – the most of any EU member state. A referendum on the UK's membership of the European Community was held in 1975, with a majority voting in favour of continued membership of the EC (which later evolved into the European Union). A referendum on membership of the EU was held in 2016, with a majority of voters voting to leave the European Union. The decision of the electorate to vote in favour of Brexit marks the first time in history that a member state has decided to leave the European Union.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
