| dbpedia-owl:abstract
| - Socialema ŝtato estas koncepto de registaro en kiu la ŝtato ludas ŝlosilan rolon en la protekto kaj helpo al la sociala kaj ekonomia bonfarto de ties civitanoj. Ĝi estas bazita sur la principoj de egaleco de oportunoj, egaleca distribuado de riĉo, kaj publika respondeco pri tiuj kiuj ne kapablas havigi al si la minimumajn provizojn por havi bonan vivon. La ĝenerala termino povas utili por vario de formoj de ekonomia kaj socia organizado. La sociologo T. H. Marshall priskribis la modernan socialeman ŝtaton kiel distinga kombino de demokratio, bonfaro kaj kapitalismo. Modernaj socialemaj ŝtatoj estas por ekzemplo Germanio, Francio, Belgio kaj Nederlando, same kiel la nomataj Nordlandoj, nome Islando, Svedio, Norvegio, Danio kaj Finnlando kiuj uzas sistemon konatan kiel Nordia modelo aŭ Skandinava modelo. Esping-Andersen klasigis la plej disvolvigitajn socialemajn ŝtatojn en tri kategoriojn: socialdemokrata, konservativa kaj liberala. La socialema ŝtato postulas transigon de financoj el la ŝtato al la havigitaj servoj (t.e. sansistemo, edukado ktp.) same kiel rekte al individuoj ("bonfaro"), kaj estas financata pere de impostoj. Ĝi estas ofte referencata kiel tipo de miksa ekonomio. Tiuj impostoj kutime inkludas pli grandan enspezimposton por personoj kun pli altaj enspezoj, nome progresema impostado. Proponantoj ofte argumentas ke tio helpas malpliigi la enspezodiferencon inter riĉuloj kaj malriĉuloj.
- Το κράτος πρόνοιας είναι το θεσμικό πλαίσιο παροχής κοινωνικών δικαιωμάτων στους τομείς υγείας, εκπαίδευσης και εν γένει παροχής κοινωνικών υπηρεσιών. Ιστορικά το κράτος πρόνοιας αποτελεί καθορισμένη μορφή του καπιταλιστικού κράτους με τη σύγχρονη μορφή της διοίκησης.
- 복지국가는 국민의 공공복리와 행복의 증진을 주요한 기능으로 하는 국가를 말한다.복지(welfare)란 well(자기의사에 좇아 적절하고 충분히)와 fare(살아가다, 되어가다)로 이루어진 언어로서 ‘사람들의 만족상태와 행복도’를 의미하는데, 사회과학에서 정책 내지 체제의 목적으로서 사회복지가 전제됨으로써 학술적 용어로서도 쓰이게 되었다.
- Esse artigo trata do conceito de Estado social (do alemão Sozialstaat) no contexto da cultura política alemã. Um Estado de bem-estar social é um Estado que, em suas ações, busca integrar a concretização da seguridade e da justiça sociais como objetivos do Estado a fim de garantir a participação de todos nos desenvolvimentos sociais e políticos. A especificidade da totalidade das instituições, medidas de controle e normas do Estado também é característica para se atingir o objetivo de amortecer os riscos de vida e as consequências sociais. O Estado compromete-se a garantir o equilíbrio social da sociedade na legislação e na administração.
- Lo stato sociale (in inglese: welfare state, lett. "stato del benessere") è l'insieme delle politiche sociali che proteggono i cittadini dai rischi e li assistono nei bisogni legati alle condizioni di vita e sociali. Tessera della Cassa Nazionale per le Assicurazioni Sociali, 1921. Il termine è anche usato in un'accezione più ampia, per definire un orientamento dello Stato e/o di istituzioni sociali volto a proteggere e promuovere il benessere economico e sociale dei cittadini, sulla base dei principi di pari opportunità, equa distribuzione della ricchezza e responsabilità pubblica per i cittadini più fragili. Le prime politiche dello stato sociale, come le pensioni pubbliche e le assicurazioni sociali, si svilupparono a partire dal 1880 nei paesi occidentali in via di industrializzazione. La Grande Depressione, la prima e la seconda guerra mondiale diedero impeto all'espansione dello stato sociale, per affrontare la disoccupazione, la perdita di produzione e il collasso del sistema finanziario. Alla fine degli anni Settanta i sistemi di welfare sono entrati in crisi in molti paesi per effetto di politiche neoliberiste, crisi economiche, trasformazioni sociali ed economiche, cambiamenti demografici e problemi di sostenibilità finanziaria.
- Sociala ŝtato estas formo politika, kiu naskiĝis kaj kreskiĝis per la pligrandigo de koncepto pri civitaneco. Aperis la ideo, ke ĉiuj homoj havas neforigeblajn sociajn rajtojn. De ĉi tiu ideo aperis la koncepto de providenca ŝtato (angle: Welfare State). Laŭ ĉi tiu koncepto, ĉiu individuo rajtus, ekde sia naskiĝo, aron da havaĵoj kaj servoj, kaj la Ŝtato devus garantii ĉi tiujn rajtojn rekte aŭ per regulado al socio. Tiuj rajtoj inkluzivus sanon, edukadon, asekuron kontraŭ senlaboreco, garantion al minimuma maljuneca pensio ktp. Svedio estas, eble, la plej konata ekzemplo de politika agado je Sociala Ŝtato. Tie aperis ekde 1932 la unua pruvo de Sociala Ŝtato, kiam la socialdemokrata partio, kune kun agrikulturista partio, formis estraron bazitan en tiuj principoj. Kiam finiĝis la totalismaj reĝimoj (naziismo kaj faŝismo) en Okcidenta Eŭropo (escepte de Iberio) kaj aperis la post la dua mondmilito, ekis la hegemonio de socialdemokrataj registaroj en norda Eŭropo. Ne nur providencaj zorgoj karakterizas Socialan Ŝtaton. Vere ĉiuj modernaj ŝtatoj havas ian politikon pri socia zorgo. Ĉefaj karakteroj de Sociala Ŝtato estas politika kaj kultura demokratio kaj egaleco. Totalismaj reĝimoj, kiuj zorgas pri bona estado de siaj civitanoj, ne povas esti rigardataj kiel Socialaj Ŝtatoj, ĉar ne ĉiuj homoj havas la samajn rajtojn.Por teni la abundan donoj, socialaj ŝtatoj havas grandajn impostojn.Tamen ili devas zorgi, ke la impostado ne malinstigu entreprenemon. Post la krizo de 70-aj jaroj kaj la apero de fleksebla akumulo kaj fine, post la fino de komunisma "minaco" en Orienta Eŭropo, la Sociala Ŝtato malvigliĝis. La novliberalaj pensuloj eĉ akuzis ĝin je malhelpo al progresado.
- Państwo dobrobytu (również państwo opiekuńcze, ang. welfare state) – koncepcja państwa stawiająca za cel zabezpieczenie obywateli przed ryzykami wiążącymi się z funkcjonowaniem gospodarki rynkowej. Koncepcja ta powstała pod wpływem tzw. ekonomii dobrobytu, ukształtowana po II wojnie światowej. Była głoszona w szczególności w latach 70.-80. XX wieku. Państwo opiekuńcze to państwo o gospodarce rynkowej z silnym interwencjonizmem państwowym, będącym przeciwieństwem liberalizmu ekonomicznego, ma kłaść szczególny nacisk na rozwiązywanie problemów społecznych. Popierają ją najczęściej partie socjaldemokratyczne i centrowe.
- Coincheap rialtais is ea an stát leasa ina imríonn an stát ról lárnach i gcosaint agus i gcur chun cinn dea-bhail eacnamaíocha agus sóisialta a chuid saoránach. Tá sé bunaithe ar na prionsabail a bhaineann le comhionannas deiseanna, cothroime dáileadh an rachmais, agus freagrach phoiblí dóibh siúd nach bhfuil in ann leas a bhaint as na soláthairtí íosta le haghaidh an tsaoil mhaith. D'fhéadfadh an téarma ginearálta foirmeacha d'eagraíochtaí eacnamaíocha agus sóisialta a chuimsiú. Chuir an socheolaí T. H. Marshall síos ar an stat leasa nua-aimseartha mar mheascán sainiúil de dhaonlathas, leasa, agus chaipitleachas. Cuimsíonn na stáit leasa nua-aimseartha an Ghearmáin, an Fhrainc, an Bheilg agus an Ísiltír, , chomh maith leis na tíortha Nordacha, den sórt sin mar an Íoslainn, an tSualainn, an Iorua, an Danmhairg, agus an Fhionlainn a úsáideann an múnla ar a dtugtar an tsamhail Nordach. Rangaigh Gøsta Esping-Andersen na córais leasa is forbartha de chuid na stát i dtrí chatagóir: sóisialach daonlathach, coimeádach agus liobrálach. Baineann an stát leasa shóisialaigh le haistriú cistí ón stát chun na seirbhísí a chuirtear ar fáil (. i. sláinte, oideachas, srl.) chomh maith le le haistriú díreach do dhaoine aonair ("sochair"), agus maoinítear é trí na gcánacha. Is minic a thugtar an geilleagar measctha air. De ghnáth bíonn ar an lucht ardioncaim níos mó cánach a íoc, ar a dtugtar cáin fhorchéimnitheach.
- Wohlfahrtsstaat bezeichnet einen Staat, der weitreichende Maßnahmen zur Steigerung des sozialen, materiellen und kulturellen Wohlergehens seiner Bürger ergreift. Im internationalen Sprachgebrauch und in der Wissenschaft wird Wohlfahrtsstaat als Oberbegriff für alle mehr oder weniger umfangreichen Modelle benutzt. Im deutschen Sprachraum werden die Begriffe Wohlfahrtsstaat und Sozialstaat teilweise synonym verwendet. Teilweise wird der Wohlfahrtsstaat aber auch in polemischer Absicht mit dem Begriff des identifiziert, und dem Sozialstaat gegenübergestellt, der nur das Ziel hat, dem Menschen in (insbesondere unverschuldeten) Notlagen, denen er aus eigener Kraft nicht mehr gewachsen ist, zur Seite zu stehen und diesen durch langfristig angelegte Maßnahmen vorzubeugen (→ Subsidiarität). Es gab eine weit verbreitete Ablösung des Wohlfahrtsstaates durch den schlanken Staat.
- O Estado de bem-estar social, ou Estado-providência, ou Estado social, é um tipo de organização política, económica e sócio-cultural que coloca o Estado como agente da promoção social e organizador da economia. Nesta orientação, o Estado é o agente regulamentador de toda a vida e saúde social, política e económica do país, em parceria com empresas privadas e sindicatos, em níveis diferentes de acordo com o país em questão. Cabe, ao Estado de bem-estar social, garantir serviços públicos e proteção à população, provendo dignidade aos naturais da nação. O Estado de bem-estar social moderno nasceu na década de 1880, na Alemanha, com Otto von Bismarck, como alternativa ao liberalismo económico e ao socialismo. Pelos princípios do Estado de bem-estar social, todo indivíduo tem direito, desde seu nascimento até sua morte, a um conjunto de bens e serviços, que deveriam ter seu fornecimento garantido seja diretamente através do Estado ou indiretamente mediante seu poder de regulamentação sobre a sociedade civil. São as chamadas prestações positivas ou direitos de segunda geração, em que se inclui gratuidade e universalidade do acesso à educação, à assistência médica, ao auxílio ao desempregado, à aposentadoria, bem como à proteção maternal, à infantil e à senil. Os apoiantes demonstram como exemplo de sucesso na adoção integral do Estado de bem-estar social a experiência de países nórdicos. Por outro lado, críticos alegam que pode haver compreensão equivocada do funcionamento do Modelo nórdico, e que os defensores do Estado de bem-estar social em outros lugares tentam copiar apenas os direitos e não as obrigações implementadas por aqueles países. De todo modo, os dados frios nórdicos, oriundos de nações que adotaram o sistema corretamente, independentemente de apoiadores onde o modelo não foi adotado por completo, mostram eficiência desse modelo de dignidade universal refletida em seu IDH, que, ao contrário do senso comum, não elimina a possibilidade de enriquecimento, apenas diminui a miséria quase por completo com distribuição de recursos e de renda realizadas sob regras reforçadas, objetivando mera dignidade para todos.
- Госуда́рство всео́бщего благосостоя́ния, благополу́чия или благоде́нствия (англ. Welfare state) — концепция политического строя, при которой государство играет ключевую роль в защите и развитии экономического и социального благополучия его граждан. Концепция всеобщего благосостояния основана на принципах равенства возможностей, справедливого распределения доходов и богатства, и общественной ответственности за тех, кто не может обеспечить себе минимальные условия достойного качества и уровня жизни, то есть благоденствия. Общий термин может охватывать различные формы экономической и социальной организации. Социолог Томас Хамфри Маршалл определил государство всеобщего благосостояния как особенное сочетание демократии, благосостояния и капитализма. Как правило, в такой модели посредством прогрессивного налогообложения осуществляется перераспределение доходов и богатства от богатых к бедным, благодаря которому гражданам, независимо от уровня их дохода, в качестве бесплатных услуг предоставляются среднее (часто и высшее) государственное всеобщее образование и здравоохранение, а социально незащищённые получают адресные программы социальной помощи и поддержки. Учёные обратили особое внимание на исторические пути, по которым Германия, Великобритания и другие страны развивались как государства всеобщего благосостояния. При этом, появление современного государства благосостояния в основном было сопряжено с внедрением кейнсианской модели социального капитализма и социально-ориентированной рыночной и смешанной экономики, часто при участии социал-демократических партий. В качестве синонимов используются термины социальное государство (нем. Sozialstaat, прежде всего употребляемое в Германии, Италии и России), «государство-покровитель» или «государство-защитник» (во Франции), «дом для народа» (в скандинавских странах) и т. д. При этом, хотя понятия государства всеобщего благосостояния и социального государства часто отождествляются, первое является более всеобъемлющим понятием, чем второе.
- L'État-providence (ou État-social en Suisse) est une forme de politique adoptée par certains États qui se dotent de larges compétences réglementaires, économiques et sociales en vue d'assurer une panoplie plus ou moins étendue de dépenses sociales au bénéfice de leurs citoyens. L'élément central de l’État-providence sont les assurances sociales qui résultent d'une socialisation des risques au travers de l'assurance chômage, de l'assurance maladie, de l'assurance contre les risques au travail et de l'assurance retraite. Plus spécifiquement, l’État-providence passe aussi par des politiques ciblées de soutien aux familles, aux handicapés ou aux nécessiteux. Cette forme d'État s'oppose à la conception libérale d'un État limité à des fonctions d'ordre public et de sécurité et qui favorise l'individualisation des risques au nom de la responsabilité individuelle.
- 사회국가(영어: Social State, 독일어: Sozialstaat)란 사회적 정의의 실현을 위하여, 자유의 실질적 조건을 마련하기 위한 적극적 조치를 위할 의무를 지는 국가를 의미한다. 사회국가는 역사적으로 사회주의의 이념과 부분적으로 관련이 있으나, 사회주의 국가와는 개념적으로 구별된다. 헌법은 이러한 사회국가를 로 수용하고 있으며, 따라서 사회국가원리는 헌법의 일부로서 규범적 효력을 가진다. 헌법재판소는 "사회국가란 한마디로, 사회정의의 이념을 헌법에 수용한 국가, 사회현상에 대하여 방관적인 국가가 아니라 경제·사회·문화의 모든 영역에서 정의로운 사회질서의 형성을 위하여 사회현상에 관여하고 간섭하고 분배하고 조정하는 국가이며, 궁극적으로는 국민 각자가 실제로 자유를 행사할 수 있는 그 실질적 조건을 마련해 줄 의무가 있는 국가이다."라고 판시하였다.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
